شعر قوم و خویش خدا از هالو

قوم و خویش خدا 

آدمی می شناسم از دوزخ

خوف و تشویش دارد و من نه 

بس که می ترسد از عذاب خدا 

هول از آتیش دارد و من نه 

دائمن ذکر گوید و تسبیح 

در کف خویش دارد و من نه

قلبی آکنده از خدا و سری 

باطن اندیش دارد و من نه 

بس عجول است در رکوع و سجود 

گویی او جیش دارد و من نه 

تا رسد ز آسمان به او الهام 

دو سه تا دیش دارد و من نه 

گوئیا با خدا بُود فامیل 

او که این کیش دارد و من نه

بهر ماموریت ز بیت المال 

هی سفر پیش دارد و من نه 

توی هر شهر از بلاد فرنگ 

قوم یا خویش دارد و من نه 

برنگشته از انگلیس هنوز 

سفر کیش دارد و من نه 

بهر حج تمتع و عمره 

کوپن و فیش دارد و من نه

زندگی تخته نرد اگر باشد 

او دو تا شیش دارد و من نه 

پانزده تا مغازه ، یک پاساژ 

توی تجریش دارد و من نه 

در دزاشیب باغ و در قلهک 

خانه از خویش دارد و من نه 

نوزده تا عیال ، صیغه و عقد 

بی کم و بیش دارد و من نه 

گر چه با گرگ ها بود دمخور 

ظاهر میش دارد و من نه

دانی او این همه چرا دارد ؟ 

چون که او ریش دارد و من نه 

------------------------------

میکروفن را بگیر از هالو 

سخنش نیش دارد و من نه